Australië

27/9
Na een half weekeindje Oktoberfest met de vriendengroep in Munster net over de Duitse grens, de auto gepakt naar huis om in laatste avond voor vertrek nog de laatste dingetjes te regelen voor de reis naar Australië. Ik ga er in mijn eentje heen, ik ken daar nog niemand. Het enige dat ik van te voren geregeld heb is dat ik opgehaald wordt van het vliegveld naar een hostel waar ik 3 nachten ga verblijven en verder is het zeker dat ik 8 oktober aan het werk kan als combine chauffeur.

28/9
De dag van vertrek. Ik vlieg de 28e om 14.15 weg, de bedoeling is dat ik 30 augustus om 16.00 plaatselijke tijd weer landt in Sydney. Het tijdsverschil is ongeveer 10 uur vooruit, afhankelijk van de deelstaat in Australië. Nadat ik door pa, ma en mijn zusjes ben uitgezwaaid gaat het nu echt beginnen. Ik ga vandaag weg, als het goed is komt mijn vliegtuig de 30 e aan. Ik moet van Amsterdam naar Bankok in Thailand, vanaf daar door naar Taiwan in Taipei, vanaf daar door naar Brisbane in Australië. Daar moet ik overstappen naar een vliegtuig dat naar Sydney gaat.

29/9
Tweede dag vliegen. Het ging allemaal prima eigenlijk. In het vliegtuig naar Bankok een praatje gemaakt met een Belg, het volgende vliegtuig naar Taiwan een praatje gemaakt in het half Duits half Engels met een Duitse, zo erg was dat vliegen nog niet. Toen kwam het eten in het vliegtuig. Dat viel wel een beetje tegen. Allemaal oosterse gerechten waarvan ik de naam niet echt van uit kon spreken. Wat de boer niet kent… Na deze weerstaanbare maaltijd uitstappen in Taiwan. Hier mocht ik 11 uurtjes slapen/hangen/niksdoen op het vliegveld om vervolgens door te gaan naar Brisbane.

30/9
Inmiddels is het weer ochtend en ben ik geland in Brisbane, even overstappen en door naar Sydney. Hier lande ik om 16.00 en werd ik opgehaald door Niels van Australian Backpackers. Na een uurtje rijden stonden we in Collaroy, waar het hostel is gevestigd. Er zijn hier veel backpackers en een paar normale hostelgangers. Veel Nederlanders, wat Duitsers en verder enkele andere Europeanen en Australiërs.

1/10
Vandaag maar even op t strand geweest en een rondje gelopen door Collaroy. Niet echt veel bijzonders gedaan.

2/10
Vandaag is Sydney dag. Ik moest wat bankzaken regelen en heb meteen maar de hele stad Sydney bekeken. Even langs de Harbour Bridge en nog even naar het Sydney opera theater. Allemaal indrukwekkend. Het is echt top weer en ik kon ook s’avonds nog in mijn zwembroek prima buiten zijn.

3/10
Vandaag kreeg ik een briefje op de deur: Joost room 306. Dus ik naar de receptie. Hier werd verteld dat ik uit moest checken. Dat was geen probleem, maar ik wilde graag nog even blijven totdat ik ander onderdak had totdat ik terecht kon bij de boer waar ik zou gaan werken als combine chauffeur. Ik kon dezelfde avond blijven, voor de dag erop was twijfelachtig.

4/10
S’ochtends kwam ik uit bed, even rustig douchen, kom ik terug, kan ik met mijn pas mijn kamer niet meer in. Ik naar de receptie: Ow, I’m sorry we’re fully booked, you can’t stay in tonight.

Nou, mooi is dat. Toen hoorde ik dat er nog twee, Rob en Job, ook niet mochten blijven. We zijn toen naar Manly, een stadje verderop, gegaan. 5 hostels afgebeld, allemaal vol. Toch maar naar een vol hostel gegaan om te vragen hoe of wat. Na een gesprek van 10 minuten over dat alles vol zat in heel Manly, inclusief zijzelf, bleek dat er bij hetzelfde hostel toch nog 1 appartement voor 3 personen over was en dat we de volgende nacht ook nog konden blijven. Okay, mooi dan, maar waarom wordt dat niet meteen verteld? Iets Australisch misschien.

5/10
Dagje op het strand geweest. S’avonds naar een rugby finale gekeken in een grote kroeg met 5 ruimtes, alles zat ramvol met Australiërs. Rugby in Australië zal wel zoiets zijn als in Nederland het WK voetbal, de Australiërs gaan helemaal op in t spel.

6/10
Vandaag terug naar het hostel in Collaroy. Gezellig weer om terug te zijn. Het blijkt dat de nachten dat wij in een ander hotel sliepen er nog genoeg opgemaakte bedden over waren die niet gebruikt werden zonder reden. Over planning gesproken...

Vandaag boek ik mijn vlucht voor dinsdagmiddag naar Dubbo, waar ik ga werken voor een grote akkerbouwer. Mijn indruk van de Australiërs is tot nog toe dat het hele vriendelijke mensen zijn, je kent niemand, maar iedereen vraagt: hey, how are you, mate? Het gaat hier allemaal rustig aan en iedereen is vriendelijk.

7/10
Laatste dag in Sydney, nog even snel naar de haven en boven in de Sydney Tower Eye geweest, een toren van 300 meter. Hierna naar Dubbo gevlogen, een uur vliegen. Hier werd ik opgehaald door de boerin die mij naar de boerderij bracht, ongeveer een half uur rijden. S’avonds ontmoette ik Louis, een jongen uit Engeland die ook mee ging helpen bij de oogst.

8/10
Vandaag de eerste dag aan het werk, meteen om half 6 op. Even snel wat gegeten en daarna de combines en pick ups (die noemen ze hier Jute’s) klaar gemaakt voor een trip van 450 kilometer en meer dan 12 uur naar Moree. Hier doet de boer waar ik voor werk loonwerk voor een andere grote boer. Deze akkerbouwer heeft ongeveer 30.000 hectare, waarvan wij een groot gedeelte gaan oogsten.

Na alle veiligheidsborden op de combines gezet te hebben en het gereedschap in gepakt gingen we weg. In de vierde bocht ging het fout. Een van de combines draaide te snel de weg op waardoor zijn aanhanger kantelde en de combinebek op de weg viel.
1 uur later met behulp van 2 trekkers en een lomp grote shovel stond alles weer op de boerderij. Er was best wat schade. We zijn met 7 man bezig gegaan en om 14.00 was alles weer gerepareerd en konden we weg.

Na 4 uur rijden met een gang van 40 km/u over asfalt, gravel en zand met om de 10 kilometer een dorpje begon het donker te worden. De combines werden langs de weg gezet en we gingen op weg om wat te eten. Dit bleek vrij lastig, na een uur of 3 in de dichtstbijzijnde kroeg gezeten te hebben, bleek dat er niks meer in de buurt te eten was. Uiteindelijk zijn we bij een half bekende in de achtertuin wezen barbecueën met vlees dat we zelf bij ons hadden.

Later zijn we terug gereden naar de combines, we hebben in de open lucht geslapen. 3 man in een slaapzak bovenop de combines en 3 op de grond in een soort van waterdichte slaapzak. Dit viel niet tegen nog.

9-10
Half 6 ging de wekker weer, om half 7 was alles en iedereen weer gereed en konden we vertrekken. Ik zelf reed net als gister net als 2 anderen voor 1 combine uit met een auto met een groot waarschuwingsbord om tegenliggers te waarschuwen voor de combine van 4 meter breed en hoog.

Langs alle outback wegen liggen wat kapotte banden, wat lege flessen, maar vooral veel kadavers van kangoeroes. Dit blijft hier allemaal gewoon liggen. Dat kom je niet zomaar tegen in Nederland.
De laatste 4 uur mocht ik op de combine. Ik had nog nooit op een voertuig van 4 meter breed en met aanhanger erbij net geen 20 meter lang gereden, maar mij werd uitgelegd waar het gas en het stuur zat en ik moest het maar proberen. Ik kreeg voordat ik de deur dicht deed de tip mee: owja, je rijd in een combine met een nieuwwaarde van een half miljoen, dus zorg ervoor dat je niks sloopt.

Het bleek een vrij makkelijke machine om te besturen, ik moest wel wennen aan dat de machine op de achterwielen gestuurd is. Aangekomen bij de akkerbouwer hebben we de combines klaar gemaakt voor de oogst. S’avonds sliepen we in een huisje gemaakt voor schapenscheerders. Een simpel houten huisje op met 6 kamers voor 2 personen. Waterdicht dak, een houtenvloer (je kon de grond net zien), een douche en wc op een paar meter lopen. Prima geregeld dus.

10/10
Vandaag de gps op de combines gezet en in 4 uur met de auto terug gereden naar Dubbo. Hier bleek dat de andere jongens die ook mee gaan helpen met de oogst ook waren gearriveerd. Dit zijn 2 Duitsers, 3 friezen en nog 3 Nederlanders. Samen met mij en Louis, de Engelsman, erbij zijn er 10 seizoenskrachten die gaan helpen. S’middags hebben we met zijn allen gewacht tot we iets konden doen, aan het eind van de avond hebben we alsnog niks gedaan.

11/10
Weer gewacht op niks doen, we hebben even een rondje over de boerderij gelopen. Het werkt hier iets makkelijker dan in Nederland. In Nederland gebeurd tanken op de boerderij uit een dubbelwandige dieseltank in een opvangbak met afdak en een afslagpistool om ervoor te zorgen dat er geen diesel lekt. Hier in Australie gebeurd dat uit een oude, simpele tank en een paar liter diesel meer of minder morsen op de droge grond maakt niet uit.

Midden in een weiland naast de boerderij staan oude auto en trekkerwrakken en een paar pallets oude, lekkende accu’s en lege olietanks. Hoewel dit in Nederland echt niet kan, is dit blijkbaar gewoon normaal hier.

12/10
Vandaag weer een dag niks gedaan voor de verandering. Hier en daar wat dozen verzet en een trailer ingepakt. Ik word gewoon moe van het niks doen.

13/10
Vandaag eindelijk weg, we zijn terug naar morree gegaan, dit keer met de volle oogst ploeg. Inmiddels weten we waar we de komende 2 weken slapen en eten. De sanitaire voorzieningen zijn simpel, maar we hebben meer dan we nodig hebben. Het lijkt of de wasmachine wat zand van de kleren af wast, de douche bestaat uit niet meer dan een paar koperen buizen wat balken en een paar golfplaten, het douche water spoelt weg naast het douchehuisje over een lager gelegen stukje grond. In de ochtend staat er meestal wat water, s’middags is het meeste alweer verdampt. Ook de Wc’s staan buiten. Allemaal primitief, maar alles werkt en is schoon, meer heb je niet nodig.

14/10
Vandaag zijn we begonnen met de oogst. We hebben allemaal geleerd hoe de combine werkt. Dit viel flink mee, het is allemaal gps gestuurd, dus het enige wat je moet doen is keren op het kopeind, luisteren naar afwijkende geluiden van de combine, alle meters in de gaten houden en wegsturen als er een boom of iets anders in de weg staat.
S’middags moesten we stoppen omdat er regen zou komen en de combines hiervoor klaar maken. Na de regen waren de meeste gravel roads meteen onbegaanbaar, dus moesten we een half uur omrijden over asfalt.

15/10, Door de regen was de gerst te nat, dus geen combine vandaag. We moesten wel s’ochtends aanwezig zijn en daarna wachten. De hele dag gewacht en niks gedaan.

16/10, Ook deze ochtend weer om half 8 aanwezig, een paar uur wachten om vervolgens weer terug te rijden omdat alweer het gewas alweer te nat was. Als Nederlander wil je niet wachten, maar wat doen, onderhoudswerk of ergens aan beginnen. Zo zijn de Australiërs dus blijkbaar niet, die hebben geen back up plan.

17/10 Vandaag s’ochtends weer half 8 aanwezig. 2 uur wachten op droger gewas. Half 10 dan eindelijk beginnen, we zijn in het donker doorgegaan tot half 11.

18/10 – 23/10
Tot nog toe niet meer gedaan als alleen combine gereden. ‘’Mijn’’ combine wordt steeds meer mijn eigen. Alles gaat steeds soepeler en sneller. Inmiddels werkt ook de hele harvestcrew over het algemeen goed samen.

Na een paar dagen gerst oogsten zijn we over gegaan op chickpeas. Zelf vind ik het niet te eten, maar dit gewas wordt verscheept en als borrelnootje gegeten in India. Het oogsten is stoffig en zeker in het donker kan je af en toe niet verder zien dan een meter of 10.

Het stof gaat ook in en op de combine liggen en kan gaan branden. Er stond een compressor klaar om de combines elke 3 uur schoon te blazen en een waterwagen om te blussen. Er stond 2 keer een combine in de brand, maar dit was meer rook dan vuur, het begint eerst flink te smeulen. Echt afbranden gebeurd dan ook niet, je kunt het snel genoeg zien en ruiken.

Regelmatig gaat er iets kapot aan een van de combines waar je niks aan had kunnen doen, meestal een mesje van het maaibord of een aandrijfriem die al eigenlijk versleten was, maar pas ook de versnellingsbak van een dorstrommel, een motorkap van en trekker, aftakas van de combinebek en een lager van stro versnipperbak.

Tot nog toe is er weinig schade door de chauffeurs aangericht, behalve door een Duitser. Deze heeft inmiddels een boom geraakt met het maaibord, een bord omver gereden en het A frame van een aanhanger krom gereden.

24/10
Het blijft toch wennen aan de grootschaligheid hier. Er staat tarwe zover je kunt kijken en de percelen zijn groter dan we gewend zijn in Nederland. Vandaag zijn we bezig geweest op een perceel van 5 kilometer lang en 500 hectare, gister op een perceel van 800 hectare. Als er weinig storingen zijn, er weinig transport van perceel naar perceel is en weinig kapot gaat doen we met de hele ploeg, dit zijn op dit moment 8 combines, iets meer als 1000 hectare per dag.
Er staat wel veel minder op. In Nederland liggen de opbrengsten tussen de 7 en 12 ton, hier in Australië tussen de 0 en 2.7.
We kunnen hier dan ook veel harder rijden met de combine, meestal een kilometer of 10, vandaag heb ik op een slecht stuk een stuk 14 km per uur gereden met een 12 meter maaibord.

Verder liggen sommige percelen vol met takken, een van de Duitsers lette niet op en had zijn combinebek te laag staan. Resultaat: een flinke tak door de combine gegaan en zat vast midden in de combine.

Verder kom je af en toe wat wild tegen. Gister nog een koppel wilde varkens zien rennen, 3 struisvogels, wat kangoeroes en een paar roofvogels. Tussen het gewas liggen soms resten van koeien en kangoeroes.

25/10 – 29/10
In de tussentijd is er niet zoveel gebeurd. Van de week was er bij mij een aanvoer bandje kapot van de combinebek en verder hebben we inmiddels een vrouwelijke Duitse collega erbij. Ze rijdt op een van de chaser bins, dit zijn de dumpers die het graan van de combine naar de vrachtwagens rijden. De eerste dag had ze per ongeluk een paar ton tarwe naast een vrachtwagen gelost.

29/10 – 14/11
We hebben inmiddels de reis van Morree terug gemaakt naar een boerderij 90 kilometer van Dubbo, een reis van bijna 14 uur. We zijn s’middags begonnen te rijden en vlak voor het donker zijn we gestopt. De combines werden naast de weg geparkeerd naast de caravan van een man die daar al enkele weken in de middle of nowhere aan het kamperen was. Deze onbekende man werd door de baas gevraagd een nachtje op de combines te passen, zodat wij met de auto terug konden naar ons verblijf in Morree.

Het gaat nog steeds gewoon door, we werken hier in de outback van Dubbo van half 8 s'ochtends tot rond half 11 s’avonds. Het chauffeurswerk is zeker niet zwaar en omdat bijna iedereen wel om de paar dagen wisselt tussen de combine, de chaserbins en het werk in de graanschuur blijft het werk goed te doen.

Vandaag werd er regen verwacht. Omdat de oogst goed verloopt en de druk er al redelijk af is omdat het meeste gewas al geoogst is, krijgen we de middag en de dag erop vrij. Het is vandaag de 14/11, vanaf 8/10 hebben we non stop gewerkt.

23/12
Inmiddels is de oogst er al een week of 3 af op de boerderij van boer. Een week voordat de oogst klaar was moest ik op de trekker met chaserbin rijden omdat ´´mijn´´ combine verhuurd werd en naar een andere boerderij op afstand ging. Na een paar dagen trekkerwerk moest ik mijn eigen combine weer op gaan zoeken, want het was handig als er nog een chauffeur mee ging. Ik werd opgehaald door de boer. Na nog geen 20 minuten rijden kwamen we op een gravel road buitenaf en omdat daar toch nooit verkeer kwam vond de boer dat het tijd was voor een biertje, zelf pakte hij een whisky cola. We moesten nog een half uur rijden.

Aangekomen op de nieuwe boerderij bleek dat hij een stuk kleiner was, ´maar´ 1100 hectare en wordt gerund door alleen een vader en zoon. Alleen tijdens de oogst wordt er hulp ingeroepen van een losse kracht en de zoon.

Er werd verteld dat de boerderij te klein was om zelf een combine te kopen, een inhuren was voordeliger. Ze hebben alleen maar graangewassen. De buurman kwam helpen met zijn combine. Deze combine was een New Holland, de capaciteit van deze machine was de helft van ‘’mijn’’ combine.

Het eerste weekeind zijn we terug gegaan naar de harvest crew in Dubbo. De oogst was daar net klaar, dus kreeg iedereen die meegeholpen had met de oogst een uitgebreide barbecue en bier.
De volgende dag was het gewoon weer werken, dus weer vroeg op. Omdat de buren en de overburen hadden gebeld of we ook hen nog konden helpen met de oogst duurde mijn verblijf nog wat langer. Na nog een week oogsten zat het werk ook daar erop en was het tijd om de combine letterlijk van binnen en van buiten brandschoon te maken. Dit was toch weer bijna 2 dagen werk.

Hierna ben ik terug gegaan naar Dubbo. Inmiddels waren er van de harvestcrew nog 5 Nederlanders over, de rest is gaan reizen of naar huis gevlogen. De boer had nog wat werk over, omheiningen zetten en de trekkers verzetten en klaar maken om te gaan spuiten en zaaien. Dit konden de over gebleven mensen dus mooi doen.

Vooral de omheining zetten heb ik de afgelopen weken veel gedaan. Dit is makkelijk werk, maar midden in de zon met hoge temperaturen. Hoewel ik wel eens mooier werk gedaan heb viel het toch niet tegen, we hadden een gezellig team met wat Australiërs en Nederlanders. De werktijden veranderden van s’ochtends tot s’avonds laat op de combine naar een normale 8 tot 5 planning in het veld. Er werd niet meer voor ons gekookt en we hadden nu ineens veel meer vrije tijd, dus konden we af en toe gaan vissen of wat boodschappen halen.
Veel meer valt hier ook niet te doen. We zijn in de weekeinden uit geweest in Albert, Tullamore en Narrowmine een paar dorpjes verderop. Dit is dan 65 kilometer rijden of meer over gravelroads, dus een uur heen en een uur terug. De supermarkt is dichterbij, die zit op maar 50 kilometer afstand. Echt de outback dus.

Voor kerst zijn we uitgenodigd bij de boer. Het was een avond met heel veel lekker eten en gezelligheid. Tussen kerst en oud en nieuw zijn we wat dingen op gaan uitzoeken en regelen voor de vakantie. Een auto kopen was ons afgeraden, we hebben een auto gehuurd.
Oud en nieuw hebben we gevierd in Dubbo in een soort van nachtclub. We hebben geen vuurwerk afgestoken, dit is illegaal in Australië vanwege brandgevaar. Wel zijn er vuurwerkshows.

2 januari,
Inmiddels zijn we op reis. Samen met Michiel Huisman, Alert Dijkstra en Rimko Smit hebben we een auto gehuurd en zijn we op pad gegaan naar het noorden. Omhoog en omlaag hebben we een andere route genomen. Eerst via de outback omhoog, later langs de kust weer terug.
We zijn uiteindelijk iets onder Cairns gestopt. Hier hebben we gesnorkeld in het great barier reef, hebben we wat grotten bekeken, een dierentuin, oude vulkaan overblijfselen en hebben we op een krokodillenfarm krokodillen bekeken en gegeten. Allemaal best indrukwekkend.

Tijdens de reis kwamen we in de buurt van een Nederlandse varkensboer, we hebben contact gelegd en zijn even langs geweest. Anders dan in Nederland waren de hoge opbrengst prijzen, een airco voor de biggende zeugen, open stallen en de varkensdichtheid. De boer gaf aan een goed inkomen te kunnen genereren, zeker vergeleken met Nederland.

Via deze boer zijn we in contact gekomen met een andere Nederlander die op een Australisch melkveebedrijf werkt als monteur. Hier zijn we ook maar even langs gegaan en hebben we een rondleiding gehad over het melkveebedrijf. Ook hier gaat het er anders aan toe als in Nederland. Het rantsoen is erg wisselend, het hangt ervan af hoeveel er geoogst is en wat er toevallig goedkoop ingekocht kan worden. De technische resultaten zijn niet op het niveau van de Nederlandse melkveehouderij, maar dit is blijkbaar hoe de Australiërs hun vee houden.

Halverwege de vakantie zijn we naar familie van een van de jongens geweest in Melbourne. Samen met dat gezin zijn we naar de Australian open geweest, een groot, internationaal tennis evenement. Dit was wel indrukwekkend. Verder zijn we naar een onderwater aquarium geweest en zijn we de stad door gegaan. Het blijft toch wel indrukwekkend, een in mens grote stad.

Later zijn we terug gegaan naar Sydney, hier hebben we een paar dagen doorgebracht. We hebben Aussie day meegemaakt, een nationale Australische feestdag. Mijn vliegtuig ging een paar dagen eerder als de andere, ik ben door de andere jongens afgezet op het vliegveld van Sydney.

De terugreis was goed te doen. Ik moest nogal lang wachten op het vliegveld in Taipei, maar ik hoefde gelukkig niet over te stappen in Brisbane. Terug in Nederland is het koud en guur. Toch bevalt me dit beter als de hitte.

Tijdens mijn verblijf in Australië heb ik een hoop geleerd over de Australiërs, management, de machines en de Australische landbouw. Al met al een leuke, indrukwekkende ervaring.